Sanat, duyguyu, kavramsal düşünceyi iletmek veya bir açıklama yapmak için ışığı kullanabilir; dili aşar.
Sanatçılar, eserlerinin belirli yönlerini vurgulamak için her zaman ışığı kullanmışlardır. Örneğin, bir meyve sepetini ışığın nasıl yıkadığı veya bir inci küpenin üzerinde nasıl parladığı, bir sanat eserinin özelliklerini vurgulayabilir. Karanlığın aydınlıkla kontrastı çekici olabilir. Örneğin, Chiaroscuro, en ünlü Caravaggio, Rembrandt ve Goya gibi sanatçılar tarafından kullanılan dramatik kompozisyonlar oluşturmak için aydınlık ve karanlık arasında keskin bir kontrast kullanan bir tekniktir. Modern ve çağdaş sanatta sadece materyaller değişmiştir.
Işık, sanat eserlerini aydınlatmak için kullanılabilir. Bazı sanatçılar ışığın kendisini sanat olarak kullanırlar. Işık sanatı, bilindiği gibi, heykel, yerleştirme ve performans dahil olmak üzere birçok medya biçimini alabilir. Sanatçılar, çalışmalarını oluşturmak için renkleri, açıları ve gölgeleri kullanabilir. Işık sanatı denen şeyin farkına vardığınızdan daha fazlasını görmüş olabilirsiniz; neon tabelalar, bir binaya yansıtılan holografik görüntüler, soyut aydınlatma armatürleri veya hafif heykeller. Hafif sanat, müzelerin yanı sıra ticari ve konut alanlarına hakimdir ve bu da onu önde gelen ve erişilebilir bir sanat formu haline getirir.
Işık Sanatının Arka Planı
Ampul 1879’da icat edildi. Yine de 60 yıl sonra El Lissitzky adlı bir sanatçının çalışmalarında elektrik ışığını ilk kullanan kişi olduğuna inanılıyor. İlk nesne tabanlı hafif heykellerden biri 1920’lerde Laszlo Moholy-Nagy tarafından yapılmıştır.
Ancak sanatta ışığın kullanılması eski kültüre kadar uzanır.
Sanat eleştirmeni Hilarie M. Sheets, “Karanlık ve ışığın etkileşimi, Yunan ve Roma heykellerinden Rönesans resmine ve deneysel filme uzanan bir tema olmuştur” dedi. “Teknoloji, elektrik ampulünün parlaklığından bilgisayar ekranına ilerlerken, sanatçılar malzeme ve konu olarak gerçek ışıkla deneyler yaptılar.”
Ampulden Projeksiyona
Bugün bilindiği gibi ışık sanatı, 1960’larda kinetik veya Lumino kinetik sanat olarak ortaya çıkmıştır. Daha sonraki formlarda, bazı sanatçılar psychedelic deneyimler yaratmak için ışığı kullandılar. Bu hareketten, floresan ışık tüpleriyle çalışan, heykel, hareket ve çeşitli mekanlarla ilgili olarak ışıkla oynayan merhum Dan Flavin gibi sanatçılarla minimalizm geldi.
Neon, ışık sanatı sahnesini 1980’lerde aldı. Bu on yıl boyunca, sanat sahnesinin bir parçası olarak elektrikli neon ışıkları yeniden canlandı. Sanatçılar, sınırları zorlamak amacıyla iç tasarım ve heykelde neon kullanmaya başladılar.
En yeni ışık sanatı trendi, videoyu bir nesneye veya duvara yansıtan projeksiyon haritalamadır. Üç boyutlu nesnelere karşı gösterildiğinde, yansıtılan bir video, statik bir nesneyi neredeyse gerçeğe yakın bir şeye dönüştürme görünümünü vermek için renk, ışık ve hareket kullanır.
Işık sanatında LED yeniliği
Işık sanatında son zamanlardaki bir başka trend, LED ışıkların kullanıldığı ışık festivallerinin ortaya çıkmasıdır. LED ışıklar, modern şehirlerde düşük enerjili, son derece görünür projelerin sergilenmesini sağlar. Düşük enerjili LED hareketi 2009 yılına kadar uzanıyor. Bugün, büyük şehirler parlak, düşük güçlü ışıklar içeren dış mekan ışık sergileri düzenliyor.
Işık Sanatçıları
Birçok sanatçı, ışığı sanatsal bir araç olarak kullanarak ün kazandı. Kamusal alan sergilerinden müze vitrinlerine kadar hafif sanat, bir deneyimi, bir düşünceyi veya bir duyguyu ifade etmek için günlük karşılaşmaları kullanır. Işık kullanan sanatçılar arasında:
Ellsworth Kelly
Ellsworth Kelly, Color Field boyama ve minimalizm ile ilişkili New York Spencertown’da Amerikalı bir ressam, heykeltıraş ve matbaacıydı. Teknikleri çizgi, renk ve formu vurgular. Kelly genellikle parlak renkler kullandı.
Mona Hatoum
Mona Hatoum’un Terra Infirma’sı 30’dan fazla heykel ve enstalasyondan oluşuyor. Hatoum’un çalışmaları genellikle ev ve yerinden edilme, küresel istikrarsızlık ve siyasi çalkantı temalarıyla ev içi ve gündelik nesnelere gönderme yapıyor.
Adela Andea
Romanya doğumlu sanatçı Adela Andea, izleyicileri duyusal bir deneyime çekmek için LED ışık ve boşluk, büyüteç lensler ve esnek neon tüpler kullanıyor.
Lucio Fontano
Bu hava heykeli – tepede baş gösteren 100 fit neon tüp – şimdi İtalya’nın Milano kentindeki Museo Novecento’da asılı duruyor. Dev pencereler sizi ünlü Duomo’ya bakmaya ikna ediyor, ancak gözünüz orijinal olarak kurulduğu yerden sonra adlandırılan Palazzo dell’Arte, Milano 1951’deki 9. Milano Trienali için Fontana’nın Neon’daki Yapısına çekiliyor. Fontana’nın ışık sanatı, “uzay kavramı” ve “uzay ortamı” olarak adlandırdığı şeyi birleştirdi.
James Turrell
James Turrell’in eserleri arasında, Turrell’in ziyaretçiyi mora çekmek için şekil ve ışık kullandığı New York’taki Guggenheim Müzesi’ndeki bu yerleştirme yer alıyor. Turrell burada ışığın statik olması veya bir duvarda sergilenmesi gerekmediğini gösterdi – ışığın yalnızca bir deneyimin parçası olabileceğini gösteriyor.
Jenny Holzer
Bu yazıda Jenny Holzer, gizliliği kaldırılmış ABD hükümet belgelerinden kelimelere ışık tutarak güç hakkında bir açıklama yapıyor. Eseri Whitney Müzesi’nde sergilendi, ancak Holzer’in çalışmaları Times Meydanı da dahil olmak üzere birçok yerde sergilendi.
Gunda Foerster
Gunda Foerster, bir huşu ve yabancılaşma duygusu uyandırarak post-minimalist ışıktan uzaklaşıyor. Berlin’de gösterilen bu parçaya TUNNEL denir. Floresan sarı ampuller, koridoru aydınlatır ve çevreler, renk, neon ve doğal olmayan ışığı vurgular.
Ben Rubin
Ben Rubin, sözcükleri ışıkla heceleyerek ışık sanatı sahnesinde iz bıraktı. Rubin, multimedya arka planıyla, sohbet odasındaki metni gerçek zamanlı olarak görüntülemek için vakumlu floresan ampuller kullandı. Özel bir ampulün içindeki karanlık ve ışığı kullanarak benzersiz bir parça yarattı.
Jim Campbell
Jim Campbell, 2010 yılında Scattered Light adlı bu parçayı yoldan geçenleri sergileyerek yarattı. 2.000 LED ışıktan oluşan asılı bir setle Campbell, parçayı, insanlar geçerken ışıkların ayrı ayrı kapanması için tasarladı. Uzaktan, silüetlerin ışıkların yanından süzülmesini izlerken manzara neredeyse ürkütücü.
Rafael Lozano Hemmer
Işıklar, robotik, LED ekranlar ve film projeksiyonları kullanan Rafael Lozano-Hemmer, insanların bir alan içinde nasıl etkileşime girdiğini değiştiriyor. Burada, asılı akkor ampullerin, odanın içine yerleştirilmiş bir arayüze tuttuklarında bir ziyaretçinin kalp atışıyla aynı hızda yanıp söndüğü Nabız Odası adlı eseri yer alıyor. Işık kişinin ruh halini değiştirebilir. Bir kalp atışına bağlı olduğunda ışık, ziyaretçiyi daha güçlü bir farkındalık duygusuyla bırakabilir.
Angela Bulloch
Emsallerinden farklı bir yaklaşımla Angela Bulloch, hafif sanatı mistisizmle birleştiriyor. Munster Katedrali, sunağın üzerinde Bulloch’un Gece Gökyüzü: Merkür ve Venüs’ü sergiledi. Yan yana, LED ışıkların modernliğini vitray ile karşı karşıya getiriyor.
Olafur Eliasson
Danimarkalı-İzlandalı sanatçı Eliasson’ın 2011 yılında Ukrayna’nın tarihi şehri Kiev’deki Pinchukartcentre’de kurduğu Lamp for Urban Movement için ilham kaynağı gölgeler ve ışık ve farkın nasıl mekan yarattığıdır. Eliasson, “Kürelerin uzay yaratan makineler olduğunu varsayalım” diyor. “Bazıları, bir harita projeksiyonu gibi, asılı oldukları alana parçalanmış ışığı yansıtan bir ışık kaynağı içeriyor. Dolayısıyla beni ilgilendiren yalnızca veya öncelikli olarak mekandaki fiziksel nesne değil, ışığın, gölgelerin ve renklerin birlikte mekanı talep etme ve yaratma şeklidir. Mimarlık yapıyorlar diyebilirsiniz.”
Grimanesa Amorós
Peru doğumlu Grimanesa Amorós, büyük ölçekli hafif heykel yerleştirmeleriyle tanınan disiplinlerarası bir sanatçı olarak New York’ta yaşıyor ve çalışıyor. Amorós önce sitelerinin konumlarını, geçmişlerini ve topluluklarını araştırır ve video, ışıklandırma ve teknolojiden çeşitli unsurları birleştirerek mimariyle etkileşime geçmek ve topluluk oluşturmak için siteye özel kurulumlar oluşturur.
Keith Sonnier
Keith Sonnier, Postminimalist bir video ve ışık sanatçısıdır. 1968’de Sonnier, neon kullanarak ilk sanat eserini yarattı. Bir neon tüp, her iki ucunda bir metal elektrot bulunan, düşük basınçta bir dizi gazdan biri ile doldurulmuş, sızdırmaz bir cam tüptür.1 Bu teknikte en başarılı olanlardan biri olmuştur. Sonnier, yıllar içinde akkor, floresan ve LED aydınlatma kullandı. Sonnier’in parçaları, elektrik ışık heykelleri oluşturmak için ışık tüpleri, alüminyum ve diğer nesneleri içerme eğilimindedir.
Işık sanatı bir hikaye anlatır
Aslında çok şey anlatıyor. Modern sanatçılar, bu nispeten yeni teknolojiyi, insanların sanat ve ışıkla sahip olduğu asırlık bir hayranlıkla oynamak için kullandılar. Işık sanatı, renk ve şekille deneyler yaparak ve varlığını dış malzemelerle, kamusal alanlarımızla ve müzelerimizle iç içe geçirerek, etrafımızdaki şeyleri algılama biçimimize meydan okuyor.
